Bir çiçek duruyordu, orda, bir yerde,
Bir yanlışı düzeltircesine açmış;
Gelmiş ta ağzımın kenarında
Konuşur durur.
Bir gemi bembeyaz teniyle açıklarda,
Güverteleri uçtan uca orman;
Aldım çiçeğimi şurama bastım,
Bastım ki yalnızlığımmış.
Bir başına arşınlıyor bir adam mavi treni
Keşke yalnız bunun için sevseydim seni.
8 Şubat 2010 Pazartesi
Bir Çiçek
Gönderen a. zaman: 13:06
Etiketler: Cemal Süreya
Subscribe to:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 Comments:
Post a Comment